تحلیلی بر نقش پارک های شهری در ارتقای کیفیت زندگی شهری seeking-escaping با استفاده از الگوی نمونه موردی: پار کهای شهری تبریز

کوشش های جهانی برای حفظ محیط طبیعی عمدتاً به زیست بو مها یا اکوسیستم های نسبتاً بکر و دارای تنوع زیستی و حفاظت گونه های جانوری و گیاهی منحصر به فرد توجه داشته است؛ لیکن نزدیکی طبیعت به محل کار و زندگی انسا ن ها، فضاهای سبز کوچک داخل شهرها و نیز فواید آنها برای مردم در این میان کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. فضاهای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود، و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان فراهم می سازد . هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیرات روانی اجتماعی پارک های شهری در بهبود کیفیت زندگی شهروندان از طریق بررسی عوامل جاذبه پارک ها، در پوشش دادن عوامل دافع ه ایِ محل سکونت آنان با استفاده از است . یافته های تحقیق، بیانگر آن است که شهروندان تبریزی بیشتر seeking-escaping الگوی به منظور دسترسی به هوای سالم، تفریح خانوادگی، کسب نشاط و دوری از آلودگی ها و تنگی محیط مسکونی، پیاد هروی، رفع خستگی، و گریز از یکنواختی زندگی به پار کهای شهری روی م یآورند.